Interview Maxim Winkelaar in ‘De Gooi- en Eemlander’.

Moderne jaren 30 nieuwbouw woning in Vinkeveen door architect Maxim Winkelaar

Hilversum – Tijdens het RTL-programma ’De Perfecte Verbouwing’ valt architect Maxim Winkelaar op door zijn creatieve ideeën en oplossingen. Het mag dan ook geen verrassing heten dat de Hilversummer inmiddels villa’s en hotels heeft ontworpen van Huizen tot aan Aruba.

„Iedere ochtend na een aflevering staat mijn inbox vol met vragen en aanvragen. Na de eerste uitzending van het eerste seizoen had ik zo een tachtig mails”, lacht Maxim Winkelaar in het souterrain van een prachtig pand aan de Witte Kruislaan in Hilversum. Hij is een van de architecten die meewerkt aan het RTL4-programma ’De Perfecte Verbouwing’. „Echt ontzettend leuk, al die reacties.” Al moet hij ook erkennen dat er veel aanvragen bijzitten waar hij weinig mee kan. Enkel een muurtje verplaatsen, een zolder verbouwen of een uitbouw aan de achterkant van een rijtjeshuis is namelijk niet echt zijn ding. Hij heeft zich gespecialiseerd in het ontwerpen van woningen in het wat luxere segment. Zo komen ook de unieke woningen van ‘Haven Lake Village’ in Kortenhoef uit zijn schetsboek.

Nieuwbouwvilla Haarzicht door architect Maxim Winkelaar

Prijsvraag
„Ik heb qua opleiding de lange weg gevolgd”, begint Winkelaar zijn ’levensverhaal’. „Ik kom oorspronkelijk uit Breukelen. En op de basisschool was ik wat ‘speels en energiek’, zoals ze dat noemen. Ze hebben destijds tegen mijn ouders gezegd, ‘je mag blij zijn als hij de mavo haalt’. Ik wist al heel snel op jonge leeftijd dat ik iets met bouwen wilde doen. Dus ik ging naar de mts Bouwkunde. Dat was hartstikke leuk en dus stroomde ik door naar hts Bouwkunde en daarna naar de TU Delft. Hoe verder ik kwam, hoe beter mijn cijfers werden. Ik vond het gewoon echt heel leuk.”

Zijn ’doorbraak’ was een prijsvraag voor architecten. „Je moest een nieuw soort drijvende woning maken. Met een studiegenoot heb ik dat in de avonduren gedaan, overdag werkten we nog bij een architectenbureau. We hadden iets bedacht, maar je mocht alleen meedoen als je een eigen architectenbureau had. Dus die hadden we fictief opgezet. We wonnen uiteindelijk als twee jonge broekies de prijsvraag waaraan zo een 120 architecten meededen. We kregen veel publiciteit en mochten het project realiseren. Uiteindelijk is dat laatste niet doorgegaan door de financiële crisis. Maar iemand las over deze prijsvraag in een tijdschrift en besloot: ’als je dit kunt ontwerpen, dan kun je ook mijn huis ontwerpen’. En zo had ik mijn eerste klus binnen.”

Voor zichzelf
Dus ging Winkelaar van vijf naar vier dagen werken bij het architectenbureau, om daarnaast bij te kunnen klussen. Toen het uiteindelijk zo druk werd dat hij eigenlijk nog maar drie dagen ’bij de baas’ kon werken, besloot hij voor zichzelf te beginnen samen met de studievriend. Toen de vriend na een paar jaar besloot dat hij helemaal voor het drijvend wonen wilde gaan, gingen zij uit elkaar. „Toen ben ik in de exclusieve kant terecht gekomen. Villa’s, grachtenpanden en herenhuizen, dat soort dingen.” De meeste opdrachten komen uit zijn netwerk. „Als je eenmaal in een segment werkt, dan weten mensen elkaar wel te vinden. Zo ben ik op de Baambrugse Zuwe, een straat in Vinkeveen, bezig met mijn zesde woning, dat is wel heel bijzonder. Maar soms verschijnen er ook projectfoto’s in magazines en komt daar een aanvraag op binnen.”

Een echt handelsmerk – zoals Jan des Bouvrie destijds alles in het wit ontwierp – heeft hij niet. „Ik wil niet een architect zijn die steeds hetzelfde doet. Sommige mensen selecteren daar echt een architect op. Maar ik vind het leuk om iedere keer iets nieuws te doen. Iedereen heeft leuke ideeën en dan vind ik het mijn taak om ideeën van klanten samen te weven met mijn manier van ontwerpen. Dan krijg je iedere keer een ander resultaat en wordt het nog meer een ‘maatpak’ voor de klant. Natuurlijk zit er veel glas in, kies ik voor vides, mooie zichtlijnen en een binnen-buitenrelatie, maar dat doen wel meer architecten.” De ontwerpen van Winkelaar bevatten alles dat aan de woning vastzit. Dus van de afwerking van de muren tot de tegeltjes in het toilet. „Ik lever uiteindelijk echt een heel Ikea-montageboek af”, lacht hij.

Maxim Winkelaar Architecten uit Amsterdam heeft een moderne nieuwbouwvilla aan het water van de Vinkeveense Plassen ontworpen en gebouwd. Wit stucwerk met hout en een leiendak met veranda.

Met zijn ’kop op tv’
Hoe RTL bij hem kwam? „Ik kreeg een telefoontje of ik mee wilde doen. Ik ben wel eens vaker benaderd, maar deze keer sprak het mij echt aan.” Het was wel even een overdenking voor Winkelaar of hij met zijn ’kop op tv’ wilde. „Maar ik doe altijd wat naast mijn dagelijks werk als architect. Zo heb ik gastlezingen gegeven aan studenten en zat ik in de welstandscommissie van de gemeente Huizen. Dat is heel leerzaam. Toen het tv-programma op mijn pad kwam, leek het mij een mooi avontuur. Het concept is ook gewoon heel leuk. Je laat zien wat een architect doet en wat de meerwaarde daarvan is. En het was ook gewoon superleuk, ook met het hele team eromheen.”

Daarnaast vindt de Hilversummer de afwisseling van wat hij normaal doet erg leuk. „De meeste van mijn projecten zitten in het hogere segment, mensen die wat te besteden hebben. Bij ’De Perfecte Verbouwing’ is het meer het geval dat mensen er zelf niet meer uit komen. Dat er echt een oplossing moet komen. Natuurlijk, zij hebben ook een goed budget, maar het is toch anders. Helemaal met de huidige prijsstijgingen. Het is allemaal heel duur, dus daar moet je op een andere manier creatief instaan. Het is echt een uitdaging”, legt hij uit.

Vier waterwoningen Kortenhoef Haven Lake Village door architect Maxim Winkelaar

Winnen
En dan moet hij ook nog ’winnen’ van een andere architect. „Daarvoor heb ik een strategie. Je probeert heel erg de deelnemende mensen te lezen en te onderzoeken wat hun wensen zijn. We krijgen één intakegesprek om kennis te maken. Dan geven de deelnemers aan wat ze in hoofdlijnen mooi vinden. Normaal gesproken heb je meerdere gesprekken en komen we met vier of vijf schetsen met mogelijke oplossingen. Dan in vervolg gesprekken rolt er vanzelf een mooi ontwerp uit. Maar voor het tv-programma heb je maar één kans.”

Wat dit televisieprogramma ook onderscheidt van de andere verbouwprogramma’s waarmee de kijker overspoeld wordt, is dat deelnemers de ontwerpen van de twee architecten alvast kunnen ’binnenlopen’ door middel van een VR-bril. „Net voor het programma experimenteerden we daar al mee. Daarom was het grappig dat dit programma op ons pad kwam. Wij maken zelf het ontwerp in het 3D-model”, benadrukt Winkelaar. „De productiemaatschappij schakelt een bedrijf in dat de 3D-animaties maakt, waardoor je bijvoorbeeld de muren omhoog ziet vliegen en een bankstel uit de lucht ziet neerploffen.” Als deelnemers hun keuze hebben gemaakt voor een architect stopt het daarna ook voor ons. „Normaal blijven wij betrokken bij het project, maar hier niet.” Echt niet? „In het begin komen er wel een of twee vragen van de aannemer. Maar daarna niets meer. Voor ons moet het ook een verrassing blijven als het wordt opgeleverd. Of alles is uitgevoerd via het plan. Dat maakt het voor ons ook spannend.”

Door zijn deelname aan de ’Perfecte Verbouwing’ wordt Winkelaar inmiddels herkend op straat. „Heel gek dat je nu bij de visboer staat en dat mensen zeggen: ’hey, ik ken jou!’, of dat ze op straat tegen je beginnen te praten en zeggen ’we kennen elkaar toch?’ en dat ik denk wie is diegene… Dan kijken mensen wat bedenkelijk en komen ze er achter dat ze mij eigenlijk alleen van televisie kennen.”

In het eerste seizoen zat de Hilversummer in vijf afleveringen. Omdat het best veel tijd in beslag nam voor de drie architecten die meededen, is dat in het tweede seizoen uitgebreid met extra architecten. In seizoen twee zat Winkelaar daarom in drie afleveringen. In het afgelopen seizoen kozen ze één keer voor zijn ontwerp. „Maar de deelnemers hadden in de andere afleveringen ook voor mij moeten kiezen”, grapt hij. „Nee hoor, dat zeggen we allemaal. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, zo is het met ontwerpen ook.”

Zijn droomklus
„Waar ik nu sta met de projecten, als je mij dat vijftien jaar geleden had verteld, had ik dat nooit durven dromen. Ik houd me bezig met ontzettend mooie projecten in binnen- en buitenland. Zo heb ik villa’s in Curaçao en Aruba opgeleverd, een appartementencomplex ontworpen in Engeland en een hotel in Zwitserland grondig verbouwd. En nu ben ik bezig met een project in Singapore. Bizar eigenlijk. En dan ook meedoen met zo’n tv-programma, dat is echt de kers op de taart.”

Op dit moment werkt hij aan meerdere exclusieve villa projecten. Zijn absolute droomklus? Daar is hij nu al mee bezig. Voor een Nederlandse opdrachtgever die momenteel woonachtig is in Los Angeles ontwerpt hij een huis in Nederland.„Dit wordt wel echt een tof en on-Nederlands huis. Eén van de wensen is dat de opdrachtgever graag drie zwembaden wilt, op alle verdiepingen één. Ik laat ze in elkaar overlopen met watervallen.” „Ik word nu vooral overspoeld met ideeën”, lacht hij. „Dan stuurt de opdrachtgever weer allerlei appjes van luxe woningen die hij ziet in Beverly Hills, zo van: ’dit wil ik ook’.”

Zijn eigen huis
Maar Winkelaar bouwt niet alleen voor anderen. Zijn eigen huis in de villawijk Trompenberg heeft hij natuurlijk ook zelf ontworpen. „Een bouwval die bijna niemand wilde hebben. Er was serieus al zestig jaar haast geen onderhoud aan gepleegd en ook de tuin was overwoekerd.” Winkelaar woont daar met zijn vrouw, zijn twee jonge kinderen en zijn hond.

„Ik heb in deze omgeving een aantal projecten gedaan en was meteen onder de indruk van deze wijk. Dus toen wij naar een wat groenere buurt wilde voor de kinderen (hiervoor woonden ze in een grachtenpand in Amsterdam, red.) kwamen we snel hier uit. In de coronaperiode vonden wij toen hier onze droomplek.

Heerlijk om ’s ochtends met het hondje het bos in te kunnen.” Want dan krijgt hij zijn beste ideeën, vertelt Winkelaar. „Mijn creatieve ideeën komen vooral als ik de hond uitlaat of op de racefiets zit. Ik ben wel eens halverwege gestopt met fietsen om onderweg in mijn telefoon wat aantekeningen te maken. Op de fiets kom ik echt helemaal tot rust.”

Het artikel is geschreven door Leander Mascini, gepubliceerd in oa. De Gooi- en Eemlander en is hier te lezen.